Sarastro is de titel van een opera (oorspronkelijke titel: “muziekdrama”) van Karl Goepfart, gebaseerd op de plot van Die Zauberflöte van Wolfgang Amadeus Mozart en Emanuel Schikaneder. Het libretto is van Gottfried Stommel. De première vond plaats in Hengelo op 9 december 1891.
De componist Franck Adrian Holzkamp uit München en librettist Gerd Scherm hebben opnieuw een Zauberflöte II gecomponeerd, getiteld “Das Labyrint”, vandaar “Das Labyrint II” hier, aangezien het Labyrint van Peter von Winter/Schikaneder hier al beschikbaar is.
Als u geïnteresseerd bent in een productie, neem dan rechtstreeks contact met hen op. Bent u geïnteresseerd in de complete cyclus, dan kunt u alles uit één hand verkrijgen via Ellenberger.institute.
De Steen der Wijzen of Het Tovereiland – Wikipedia
De Steen der Wijzen of Het Tovereiland is een opera (preciezer: een Singspiel). Het libretto is van Emanuel Schikaneder.
Volgens vermeldingen in een Hamburgs exemplaar van de partituur, dat na de Tweede Wereldoorlog aanvankelijk ontoegankelijk was, zou de muziek voor dit werk van Schikaneder van Johann Baptist Henneberg zijn. Het bevat ook invoegnummers van Franz Xaver Gerl, Wolfgang Amadeus Mozart, Benedict Schack en Schikaneder. De première vond plaats op 11 september 1790 in het Wiedner Theater en het werk werd ook opgevoerd in een aantal theaters in het Duitstalige gebied.
Die Zauberflöte (K. 620) is een opera in twee bedrijven van Wolfgang Amadeus Mozart, die in 1791 in première ging in het Freihaustheater in Wenen. Het libretto werd geschreven door Emanuel Schikaneder. Het circa drie uur durende werk is een van ’s werelds bekendste en meest opgevoerde opera’s. Sommige aria’s, zoals “Der Vogelfänger bin ich ja” van Papageno, “Dies Bildnis ist zauberschön” van Tamino, of de aria van de Koningin van de Nacht “Der Hölle Rache kocht in meinem Herzen”[2], zijn zelfs bekend bij velen die de opera nog nooit hebben gezien. Omdat de opera gemakkelijk toegankelijk is, wordt deze af en toe op een kindvriendelijke manier opgevoerd (onder andere als schoolvoorstelling[3]) of als poppenspel. Het diverse gebruik van contrasten in de opera illustreert duidelijk de geest van het Weense classicisme. Aanvankelijk verschijnend in de kleurrijke, oogverblindende gedaante van een magische farce, verkondigt de plot steeds meer maçonnieke idealen.
Die Zauberflöte, Deel Twee. Het Labyrint of De Strijd met de Elementen (ook: Deel Twee van Die Zauberflöte) is de titel van een opera van Emanuel Schikaneder met muziek van componist Peter von Winter en is het eerste vervolg op Wolfgang Amadeus Mozarts Die Zauberflöte.
Johann Mederitsch – Wikipedia componeerde de eerste akte.
Bestaat er een vijfde Zauberflöte?
Peter von Winter componeerde de tweede akte.
De bedoeling om middels een sensationele titel direct aan te sluiten bij de roem van de succesvolle Zauberflöte was (om Schikaneders woorden te gebruiken) nobel, puur en zuiver.
Schikaneder deed al vroeg pogingen om zich te verbinden aan de lichtgevende kometenstaart van Die Zauberflöte zonder directe verwijzing naar het onderwerp: De Woudmannen (1793, Henneberg), De Helse Berg (1795, Wölfl), De Spiegel van Arcadië (1794, Süßmayr). De eerste die een echt vervolg probeerde te maken, was waarschijnlijk niemand minder dan Johann Wolfgang von Goethe: in 1795 begon hij te werken aan een vervolg op Die Zauberflöte, eveneens onder de werktitel “Het tweede deel van Die Zauberflöte”. De tekst bleef een fragment en kwalificeerde zich hooguit als een voorstadium van een libretto. Carl Friedrich Zelter (1758-1832) achtte het libretto geschikt voor muzikale omlijsting en beval het in 1816 uitdrukkelijk aan Karl Eberwein aan, zoals Waldura ontdekte. Van Zelters compositorische benaderingen is alleen het bestaan van een ouverture gedocumenteerd, beweert Wikipedia zonder enige bronvermelding.
De plot die Goethe schetst, past naar mijn bescheiden persoonlijke mening niet helemaal in de wereld van Die Zauberflöte en lijkt me ondoorgrondelijk en ongeschikt: Sarastro die drie kuikens uit een gouden ei tovert voor het voorheen kinderloze echtpaar Papageno en Papagena zou met veel goede wil nog net kunnen slagen… maar het feit dat het kind van Pamina en Tamino, inmiddels geboren, verborgen ligt in een kist die voortdurend verplaatst moet worden om te voorkomen dat het kind sterft… zo waar: oh, mijn Goethe!
Ter gelegenheid van Mozarts 100e sterfdag voerde Liszts leerling Karl Eduard Goepfart de opera Sarastro uit, waarin het Goethe-fragment was verwerkt en dat door librettist Gottfried Stommel werd uitgewerkt.
Schikaneder zelf had inmiddels echter het potentieel onderkend en bracht samen met Johann Mederitsch, alias Gallus (Akte 1) en Peter von Winter (Akte 2), in 1797 zijn eerste (con)sequentie op de markt: De piramiden van Babylon.
Net als de originele versie van Die Zauberflöte (De Steen der Wijzen) uit 1791 is dit een potpourriwerk, zoals Schikaneder het vaak met grote moeite produceerde.
Première op 25 oktober 1797 in het Freihaustheater auf der Wieden in Wenen.
Voorstellingen in het Staatstheater in Praag op 23 en 27 juni 1815.
Over dit item
https://lccn.loc.gov/2010661002
Hamburg: Gedrukt door Johann Gottfried Müller, 1807.
IMSLP Pianoreducties